без назвы

Навошта табе гэты вецер, што калыхае сэрца маё?
Навошта табе тыя зоркі, калі у небе каханне маё?
Я мару твар твой убачыць дзе сум побач ідзе.

Не трэба размоу, не трэба навукі,
Каб вызначыць ролю, каб не памерці з нуду,
Любоу мая не патрабуе умовы,
Я кахау цябе у акулярах ружовых..

Твой погляд-куля ў сэрцы,
Сваёй усмешкай асвятляешь зямлю,
З неба месяц-мой падарунак, за прыгожые вусны тваі.